Dzień dobry Ludziska!
Rozpoczynamy ten tydzień od wspaniałych informacji, które z przyjemnością Wam przekażę. W tym roku szkolnym nie napiszemy już żadnego: sprawdzianu, testu, kartkówki czy diagnozy 😁. Ponadto ten tydzień będzie wyjątkowo krótki, gdyż tylko trzy dni będziemy mieć lekcje. Oczywiście najlepszą wiadomość zostawiłam na koniec... Przed nami tylko dziewięć lekcji do zakończenia roku szkolnego. Możemy oficjalnie rozpocząć odliczanie. Szczęśliwi? Myślę, że już samym wstępem poprawiłam Wam humor 😅.
Zapomniałabym, mam jeszcze jedną wiadomość, która Was ucieszy. Dzisiaj zakończymy omawiać twórczość Adama Mickiewicza, oczywiście nie na zawsze, ponieważ wrócimy do niej w przyszłym roku 🙈🙉🙊.
Otwieracie zeszyty i zapisujecie temat dzisiejszej lekcji.
Temat: Budowa sonetu na przykładzie utworu Adama Mickiewicza.
W 1824 roku w wyniku procesu toczącego się przeciwko członkom Towarzystwa Filomatów Adam Mickiewicz wraz z innymi osobami został skazany na zesłanie do centralnych guberni rosyjskich. Poecie zabroniono powrotu na Litwę. Mickiewicz po opuszczeniu ojczyzny udał się do Petersburga, w którym spędził kilka miesięcy, a następnie zamieszkał w Odessie, gdzie podjął pracę nauczyciela.Dość nieoczekiwanie przymusowa emigracja na wschód stała się dla Mickiewicza początkiem inspirujących przeżyć. Przebywając w Odessie, poeta poznał przedstawicieli odeskiej inteligencji, w tym generała Jana Witta, pisarza Henryka Rzewuskiego oraz piękną Karolinę Sobańską – żonę hrabiego Hieronima Sobańskiego, która wywarła na poecie szczególne wrażenie. Poeta przybył do Akermanu nad Dniestrem prawdopodobnie w maju 1825 roku. Celem kilkudniowej wycieczki było spotkanie z Serafinem Dachnowiczem‑Haciskim – kolegą poety z koła filaretów. Przy okazji Mickiewicz zwiedzał okolicę, w tym stepy wokół Akermanu. Akerman nie leży na Krymie, ale poeta włączył utwór Stepy akermańskie do cyklu pt. "Sonety krymskie", czyniąc z niego fikcyjny wstęp opisu podróży.
Otwieracie podręczniki na 315 stronie i zapoznajecie się z utworem Adama Mickiewicza pt."Stepy akermańskie".
Domyślam się, że nie za wiele zrozumieliście, dlatego poniżej znajduje się omawiany utwór przełożony z polskiego na nasze 😜.
STROFA 1. – Suchego przestwór oceanu
Na niezwykłej metaforze skojarzenia stepu z oceanem, poeta oparł całą pierwszą strofę. W metaforze „suchego przestwór oceanu” zauważmy jej zaskakujący charakter: przecież „suchy ocean” to wyrażenie pozornie bez sensu! Jednak bezmiar traw może skojarzyć się z bezbrzeżnym, ogromnym oceanem, a szum i falowanie głaskanych wiatrem roślin – z szumem fal oceanu. Znajdziemy tu inne wyrażenia związane z metaforyką podróży morskiej: „jak łódka brodzi”, „koralowe ostrowy burzanu” itd. To oczywiste, że poeta podróżował przez step nie łódką J, lecz wozem. Metaforyka morska ma podkreślić bezmiar i bujność roślinności. Burzan – co to takiego? To słowo ma orientalny posmak egzotyki… Nie tylko dla nas, ale i dla samego poety, który, jak twierdzą biografowie, wcześniej go nie znał. Na Ukrainie i Pobereżu tym mianem określano wszystkie kwitnące zioła i chwasty rosnące na stepie.
STROFA 2. – Lampa Akermanu
W tej strofie możemy już dokładniej określić sytuację liryczną. Z pierwszej dowiedzieliśmy się, że nadawca wypowiedzi, podróżnik, przygląda się stepowi kojarzącemu mu się z bezmiarem oceanu. Jedzie wozem. Zapewne niezbyt szybko. Dźwięki, które słyszy to szum, szelest. Widzi natomiast falującą roślinność. Może słyszy jeszcze wiatr?
Z kolei ze strofy drugiej dowiadujemy się, że pielgrzym podróżuje nocą: zapadł zmrok, „ja” liryczne wypatruje gwiazd na niebie, w dali wschodzi jutrzenka. „Bohaterką” drugiej strofy jest na pewno niezwykła metafora: „lampa Akermanu”. Można by przypuszczać, że chodzi o księżyc lub o latarnię. Najpewniej jednak poeta nie miał na myśli latarni miejscu – w tamtych czasach jej tam nie było. To również nie księżyc, lecz jakiś niezwykły, błyszczący punkt na niebie, przy którym podobno gasły nawet księżyc, gwiazdy i latarnia morska. Liman sprawiał, że rozświetlał się cały Dniestr.
Aby w pełni zrozumieć "Stepy akermańskie" wysłuchajcie wykładu, link poniżej. Pamiętajcie, że z każdym z omawianych przez nas utworów Mickiewicza, możecie spotkać się w przyszłym roku na egzaminie. Dlatego warto zapamiętać, jak najwięcej.
Zapiszcie krótką notatkę w zeszycie.
"Stepy akremańskie" to utwór należący do cyklu "Sonety krymskie" wydanego w 1826r. Podmiotem lirycznym jest pielgrzym, wędrowiec, tułacz. Jest on jednocześnie głównym bohaterem lirycznym tekstu. Znajduje się, jak sam tytuł wskazuje, na stepie, otwartej przestrzeni, która romantykom kojarzyła się ze swobodą i wolnością.
Treść utworu mamy już omówioną, jednakże tematem lekcji wcale nie była interpretacja "Stepów akermańskich", tylko budowa sonetu.
Zatem możemy wywnioskować, iż omawiany przez nas utwór należy do gatunku nazywanego sonetem. Poniższą notatkę przepiszcie do zeszytu 👇.
Stała liczba strof i wersów ( 1. i 2. strofa mają po 4 wersy, 3. i 4. strofa mają po 3 wersy; zawsze składa się z 4 strof)
Okalający układ rymów.
Należy do liryki.
Elementy opisu są w pierwszej części utworu (1.i2. strofa), w drugiej - refleksje (3.i4.strofa)
Twórcą sonetów był m.in. Adam Mickiewicz
Mam nadzieję, że dzisiejszą lekcją nie zanudziłam Was za bardzo 😋.
Wiem, że jesteście już zmęczeni, ale wspólnymi siłami może uda nam się dobrnąć do końca. Mam nadzieję, że w pełnym składzie i nie zostawicie mnie samej z blogiem.
Miłego dnia !
Comments